ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ ( ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ )

ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ (ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΦΥΛΛΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ)

 ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ

1) Τί είναι ευθανασία και ποιές μορφές μπορεί να πάρει; Πότε εφαρμόζεται σε ένα άτομο και από ποίους

·            Τι είναι η ευθανασία ;

Η ευθανασία είναι μια σύνθετη λέξη από το ευ+θνήσκειν, που σημαίνει γρήγορος θάνατο. Στα αρχαία χρόνια με τον όρο ευθανασία σήμαινε ο καλός και γλυκός θάνατος. Και με την έννοια <καλός θάνατος>   εννοείται ο εύκολος, ,ο έντιμος ,ο ευτυχής και ο ένδοξος θάνατος. Σήμερα όμως, όσοι μιλούν για ευθανασία εννοούν έναν «ανώδυνο ή αξιοπρεπή» θάνατο, που είναι αποτέλεσμα κάποιας ανθρώπινης ενέργειας ή παράλειψης, για να απαλλαγεί ο ασθενής από τους πόνους, την αγωνία, την ταλαιπωρία μιας ανίατης ασθένειας. Η ευθανασία, μπορεί να προκληθεί τόσο ύστερα από επίμονη απαίτηση του ίδιου του ασθενούς, όσο και χωρίς την συγκατάθεσή του. Ο όρος «ευθανασία» όπως έχει σήμερα, δημιουργήθηκε από τον Φραγκίσκο Βάκωνα.

              ιι) Ποίες μορφές μπορεί να πάρει ;

Οι μορφές που μπορεί να πάρει η ευθανασία είναι τέσσερις. Η πρώτη είναι η παθητική ευθανασία  η δεύτερη είναι ενεργετική και στην συνέχεια ακολουθεί η εκούσια  και η ακούσια. Με τον όρο ενεργετική ευθανασία εννοούμε μια εσκεμμένη ενέργεια, με ανάθεση ή ανάληψη από κάποιον άλλο της πράξεως του τερματισμού της ζωής ενός προσώπου. Μπορεί να γίνει είτε με μέσα φαρμακευτικά (ένεση φαρμάκου ή αέραστη φλέβα), είτε με τη χρησιμοποίηση κάποιου ιατρικού μηχανήματος. Στη συνέχεια η ενεργητική ευθανασία μπορεί να πάρει άλλες τρείς μορφές: την εκούσια την ακούσια και την κοινωνική ευθανασία.

 Α) Α. Εκούσια ευθανασία

Εκούσια ευθανασία, είναι εκείνη που εφαρμόζεται σ’ ένα πρόσωπο το οποίο επιθυμεί να θέσει τέρμα στη ζωή του και γίνεται: α) Με τη λήψη από τον ίδιο θανατηφόρας δόσεως κάποιας ουσίας (=ευθανασία δΤ αυτοκτονίας) ή β) Με τη χορήγησή της σε κάποιον που τη ζητεί - συνήθως από γιατρό - σαν ένα είδος βοήθειας.

Β. Ακούσια ευθανασία

Είναι αυτή, η οποία «προσφέρεται» από συγγενή ή φίλο ή από γιατρό, για να τεθεί τέρμα στο μαρτύριο κάποιου που υποφέρει ή έχει καταντήσει «φυτό», χωρίς να διαφαίνεται ελπίδα αποκαταστάσεως

Γ. Ευγονική ή Κοινωνική ευθανασία

Ευγονική ή κοινωνική ευθανασία τέλος, είναι εκείνη που γίνεται σε άτομα αντικοινωνικά (κατάκοιτους γέροντες, ανάπηρους, νήπια με σοβαρές αναπηρίες ή πάσχοντα από ανίατες ασθένειες), χωρίς τη θέλησή τους και με κριτήρια το κοινωνικό όφελος ή για πολιτικούς ή και εθνικούς λόγους. Ένας από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές της ευγονικής ευθανασίας ήταν και ο Νίτσε κατά τον οποίο «θα πρέπει να θανατώνονται τα παράσιτα της κοινωνίας αλλά και άνθρωποι οι οποίοι φυτοζωούν, έχοντας χάσει το αίσθημα του μέλλοντος».

 2) Σε ποιές χώρες επιτρέπεται και σε ποιές οχι ;

 Χώρες που επιτρέπεται

      Η ευθανασία δεν επιτρέπεται σε όλες τις χώρες του κόσμου. Οι χώρες που επιτρέπεται η ευθανασία είναι η Αυστραλία, η Ιαπωνία, η Γερμανία, η Δανία, η Σουηδία, το Βέλγιο η Ολλανδία, η Κίνα ενώ στις Η.Π.Α αναλόγως την κάθε πολιτεία

  Χώρες που δεν επιτρέπεται

Οι χώρες στις οποίες δεν επιτρέπεται η ευθανασία, σύμφωνα με το Σύνταγμα τους, είναι η Μεγάλη Βρετανία, η Αυστραλία, ο Κανναδάς και η Ιαπωνία.

3) Ποία ηθικά διλλήματα προκύπτουν;

  Στο θέμα της ευθανασίας προκύπτουν διάφορα διλλήματα. Στις μέρες μας οι πρόσφατες νομοθεσίες των ανεπτυγμένων χωρών ορίζουν το θάνατο σαν την οριστική και πλήρη διακοπή της εγκεφαλικής λειτουργίας. Και αυτή όμως η τελευταία προσέγγιση αποδεικνύεται ξεπερασμένη.  Στα σύγχρονα ιατρικά κέντρα της υφηλίου, χιλιάδες ασθενείς παρά το ότι βρίσκονται σε πλήρες, διαρκές και μόνιμο εγκεφαλικό κώμα, διατηρούνται ωστόσο ζωντανοί με τεχνητά μέσα. Και στην συνέχεια έρχεται το εξής ερώτημα: Έχει ο γιατρός το δικαίωμα, κλείνοντας απλά και μόνο ένα διακόπτη να σταματήσει τη ζωή ενός ανθρώπου; η ένα άλλο ερώτημα: Τι θα συμβεί αν τα ίδια δυσεύρετα μηχανήματα τα οποία παρατείνουν τη ζωή ενός «καταδικασμένου» υπερήλικα, χρειάζονται για τη σωτηρία ενός νεαρού ατόμου; και τελευταίο ερώτημα: Τι προτιμά ο ίδιος ο ασθενής; Περισσότερο ανησυχητικά ερωτήματα εκφράζονται, όταν ο ασθενής δεν μπορεί πια να πάρει οποιαδήποτε απόφαση και ταυτόχρονα δεν υπάρχει άμεσο οικογενειακό περιβάλλον

4) Ποία είναι η θέση της θρησκείας πάνω σε αυτό το ζήτημα και για ποιούς λόγους επιλέγει τη συγκεκριμένη στάση;

  Στο θέμα της ευθανασίας σημαντικό ρόλο <<παίζει>> η εκκλησία. Σύμφωνα με την χριστιανική ηθική δεν μπορεί παρά να είναι αντίθετη προς κάθε προσπάθεια νομιμοποιήσεως της ευθανασίας. Από όλα τα διεθνή Χριστιανικά Σώματα, δεν γίνεται δεκτή ως τρόπος βοήθειας προς τον θνήσκοντα, τόσο η ενεργητική όσο και η παθητική ευθανασία. Ο λόγος που η εκκλησία επιλέγει την συγκεκριμένη στάση πάνω στο ζήτημα της ευθανασίας είναι οτι ο άνθρωπος στον Χριστιανισμό, θεωρείται ως πρόσωπο που έχει απεριόριστη αυτοαξία, η οποία δεν μπορεί να εκτιμηθεί με κριτήρια κοινωνικά και οικονομικά, όπως δυστυχώς συνηθίζεται να εκτιμάται η ανθρώπινη ζωή στη σύγχρονη κοινωνία του ωφελιμισμού και της επιδιώξεως του υλικού κέρδους. Επίσης η εκκλησία είναι αντίθετη γενικά στην ευθανασία είναι διότι σύμφωνα με την εκκλησία η ζωή είναι δώρο του θεού στον άνθρωπο, είναι ένα ύψιστο και απαραβίαστο αγαθό, και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να στο στερήσει.

5) Αφού παρακολουθήσετε την ταινία σε σκηνοθεσία του Αμενάμπαρ ΄΄Η θάλασσα μέσα μου΄΄ να καταγράψετε τις συναισθηματικές αντιδράσεις του ατόμου που επιθυμεί την ευθανασία, της οικογένειας του και του κοινωνικού του περίγυρου(π.χ φίλοι, ιερέας κλπ)

     Στην ταινία ''Η θάλασσα μέσα μου'' βλέπουμε την ιστορία ενός παραπληγικού άντρα ο οποίος είναι σε αυτή την κατάσταση εδω και πολλά χρόνια. Σε αυτήν την ταινία παρατηρούμε εκτός από τα συναισθήματα του άντρα, τα οποία είναι φόβος αλλά ταυτοχρόνως και ανυπομονησία όμως νιώθει και χαρά, τα συναισθήματα της οικογένειας του, η οποία έρχεται συχνά αντιμέτωπη μαζί του εξαιτίας της κατάστασης, είναι κυρίως λύπη. Το ίδιο νιώθει και το μεγαλύτερο ποσοστό των φίλων του εκτός από ένα μικρό ποσοστό το οποίο τον καταλαβαίνει και τον συμπονά.

6) Στηριζόμενοι στις ηθικές θεωρίες του Καντ και των ωφελιμιστών να διερευνήσετε την εφαρμογή της ευθανασίας στην πράξη.

 Σύμφωνα με το Καντ η ευθανασία για  λόγους φιλαυτίας είναι ηθικά απολύτως απαγορευμένη: λόγοι φιλαυτίας αφ΄ενός αδυνατούν να καταστούν καθολικοί νόμοι με την θέληση του ελλόγου όντος, αφ' ετέρου δικαιολογούν και τη χρήση του ανθρώπου ως πράγματος. Η καντιανή δικαιολογία δεν φαίνεται ότι είναι εξεζητημένη, ακόμη και ως προς το ότι λόγοι φιλαυτίας αδυνατούν να αποτελέσουν φυσικούς νόμους, κατά την πρώτη διατύπωση της κατηγορικής προστακτικής. Ο Kant αναπτύσσει, κατ’ αρχάς, την αντεπιχειρηματολογία του στο σχετικό περιώνυμο αντιπαράδειγμα που επικαλείται στη Θεμελίωση της μεταφυσικής των ηθών (εφεξής απλώς Θεμελίωση).

              ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

• Αβραμίδης Αθανάσιος «Ευθανασία», εκδόσεις Ακρίτας, Αθήνα 1995.

• Βαλβίδας Αθανάσιος «Αμβλώσεις και Ευθανασία», Αθήνα 1986.

• Βηλαράς Φ. «Ποινικόν Δίκαιον», Αθήνα 1969.

• Γενική Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος - Λαρούς, τόμος 6, σελ. 932.

• Δημόπουλος Βασίλειος «Ευθανασία», εκδόσεις Γιαχούδη - Γιαπούλη,

Θεσσαλονίκη 1997.

• Καράμπελας Λάμπρος «Η ευθανασία και το δικαίωμα στη ζωή και στο

θάνατο», Εκδοτική Εστία, Αθήνα 1987.

• Χρονόπουλος Νικόλαος «Το πρόβλημα της ευθανασίας», Αθήνα 1980

•Βικιπαίδεια

   

ΣΠΥΡΟΣ ΑΡΓΥΡΟΣ